در کتب طب سنتی با نام «فلفل» نام برده می شود،به فرانسوی Poivreو به انگلیسیPepper گویند.این گیاه از خانواده Piperaceaeاست.نام علمی آن Piper nigrum و مترادف انPiper aromaticum Lam. می باشد.
● مشخصات
فلفل سیاه خشک شده درختچه بالا رونده ای است که به حالت خودرو و وحشی در مناطق مختلفه هند می روید. از گیاهان ادویه ای بسیار قدیم جهان است.در حال حاضر دراغلب مناطق حاره دنیا مانند هندوستان ،مالاکاهٔهندوچین و کامبوج کاشته می شود.گیاهی است بالا رونده نیمه انگلی که در حین بالا رفتن از درختان مجاور ریشه های اتفاقی از آن خارج می شود و به ساقه درختان مجاور فرو می رود و می چسبد و از مواد غذایی آن درخت برای حیات خود استفاده می کند.برگهای آن بیضی نوک تیز و پهن ،سطح فوقانی آن به رنگ تیره و سطح زیرین برگ سبز روشن به طول ۱۵-۱۰ سانتی متر.گلهای آن سفید کوجک به صورت سنبله و مانند شاتون فندق آویزان ومیوه آن گرد کوچکتر از نخود ،ابتدا به ر نگ سبز ،و پس از رسیدن به رنگ قرمز تیره در می آید و به شکل خوشه ای به طول ۹-۸ سانتی متر از ساقه آویزان می شود.در هر سنبله ممکن است ۶۰-۵۰ دانه منفرد باشد.
میوه ان به دو صورت فلفل سیاه و سفید مورد استفاده قرار می گیرد و در بازار تجارت عرضه می شود ،معمولا ۹ ماه پس از ظهور گلها دانه های فلفل رسیده و آماده برداشت می شود.در صورتی که منظور برداشت و تهیه فلف سیاه باشد دانه های فلفل موقعی که کاملا رسیده و هنوز سبز است چیده و آنها را چند روز روی هم توده می کنند که تخمیر شود و پس از آن دانه های تخمیر شده را روی پارچه و یا سطح صافی مثل بتون در مقابل اشعه آفتاب پهن میکنند تا حدود ۲۰ ساعت یعنی تاموقعی که رنگ پوست دانه قهوه ای سیر یا سیاه شود و به این ترتیب فلفل سیاه تهیه می شود که آن را با پوست آسیا کرده به صورت گرد در می آورند و در حقیقت گرد فلفل سیاه مخلوطی است از گرد پوست خارجی دانه و گرد مغز آن که دارای رنگ روشن می باشد.
اگر منظور از تهیه فلفل سفید باشد دانه های فلفل را موقعی از درخت می چینند که کاملارسیده و پوست ان به رنگ کبود و زرد وکمی متمایل به قرمز تیره در آمده باد و پس از چیدن دانه ها را در کیسه هایی ریخته و کمی متمایل به قرمز تیره در آمده باشد و پس از چیدن دانه را در کیسه هایی ریخته و کیسه را مدت ۸-۷ روز در جریان آب جاری یک نهر یا جوی قرار می دهند و پس از ۸-۷ روز کیسه را بیرون آورده و دانه های خیس خورده را می مالند تا پوست آن کنده شود و مغز دانه ها را که خاکستری رنگ است کاملا شسته و برای چند روز در آفتاب شهن می کنند تا خشک شود.در این حالت رنگ مغز دانهها کرم مایل به سفید می شود و به این ترتیب فلفل سفید تجارتی به دست می آید.
گیاه فلفل سیاه معمولا در مناطق حاره مرطوب که بارندگی سالیانه آن از ۳-۲ هزار میلی متر بیشتر باشد می روید.تکثیر ان معمولا از رطیق قلمه است ولی به هر حال بذر آن را نیز می توان کاشت و تکثیر نمود.ارتفاع درختچه فلفل تا ۱۰ متر ولی ضخامت سایه آن کم ودر حدود ۵/۱-۱ سانتی متر می باشد.به این دلیل ساقه ان یارای ایستایی ندارد و در ابتدا و قبل از اینکه به درختی انگل شود باید با کمک قیم ان را نگهداشت.برداشت دانه معمولا از سال سوم شروع می شود ولی محصول کافی دانه از سال هفتم به دست می آید.
● ترکیبات شیمیایی
از نظر ترکیبات شیمیایی بررسی های دانشمندان شیمی نشان می دهد که فلفل دارای اسانس روغنی فرار و آلکالوئید هایی به نام چاویسین ،پی پرین و پی پریدین می باشد .و به علاوه در میوه ان ماده پی پرتین وجود دارد.
از تقطیر شاخه ها و ساقه های فلفل سایه در حدود ۴/۲-۱ درصد اسانس روغنی فرار به دست می اید.این اسانس منشا عطر خاص فلفل است و طعم تند مخصوص فلف سیاه در اثر وجود ماده زرینی چاویسین و سوزانندگی پس از مزه کردن ان در آثر وجود آلکالوئید متبلوری به نام پی پرین می باشد که هر دو اجزای زرین روغنی فلفل سیاه می باشند که از طریق حلالها آنها را از فلفل سیاه ساییده شده به دست می آورند.
اسانس فلفل و همچنین زرین روغنی فلفل هر دو در صنایع غذایی مصارف وسیعی دارد.