گياه گز به شکل درخت يا درختچه است که برگ‌های آن کوچک سوزنی شکل و پولک مانند است. اين گياه بيشتر در جاهای خشک، کنار آب‌های شور، در زمين‌های شوره زار و کنار رودخانه‌ها رشد می‌کند.گياه گز نوع‌های مختلفی دارد. بعضی از آنها مثل گز شاهی در جاهای مختلفی ديده می‌شوند.گياه گز مقاومت زيادی دارد و در هر آب و هوايی رشد می‌کند. اين گياه حتی در منطقه‌های بلند و کوهستانی هم رشد می‌کند.

مناسب‌ترين جا برای رشد و زياد شدن آن منطقه های گرم وخشک بيابانی و خاک‌های شور است. اين گياه در برابر تغيير دمای هوا مقاومت زيادی دارد. به‌علاوه مناسب‌ترين خاک برای رشد گياه گز، خاک لومی است. نزديک دريا، شن‌های ساحلی و اطراف رودخانه‌ها جای مناسبی برای رشد گياه گز هستند. همچنين در کنار نهرهای زمين‌های شور و شنی و گودال‌های مرطوب و بستر رودخانه‌ها اين گياه به خوبی رشد می‌کند.

بيماری‌ها و آسيب‌های گياه گز:

الف- در اثر يخبندان، برگ درختچه‌های گز در فصل پاييز و زمستان يخ می‌زند.

ب- موريانه از پوست شاخه‌های خشک شده گز تغذيه می‌کند ولی به تنه اصلی آن آسيب نمی‌رساند.  

ج- بادهای شديد گاهی سبب ريشه‌کن شدن درختان گز می‌شود. ديده شده که گاهی در اثر بادهای شديد، تنه اصلی روی زمين قرار گرفته است. در نتيجه به جای اينکه ساقه اصلی رشد کند، شاخه های فرعی به طرف بالا رشد می کنند.

د- آفت‌های و بيماری‌های مهم گياه گز عبارتند از : پروانه برگ خوار، سرخرطومی گز، پسيل گز، پروانه تارعنکبوتی، شپشک گز. سوسک‌های چوب‌خوار نيز از آفت‌های گياه گز هستند. همچنين تعدادی از قارچ‌ها هستند که باعث پوسيدن ريشه گياه گز می‌شوند.